مرام کوهنوردی

کوه و کوهنوردها رو دوست دارم یعنی کوه رو خیلییی دوست دارم در واقع، و کوهنوردها هم که کلن با مرامن. دنیاشون خیلی خوبه. آدم وقتی باهاشون حرف میزنه رفتارها و حس‌های خوب انسانی رو میبینه، کیف می‌کنه. فقط خواستم بگم ارادت خاصی به کوهنور‌دها دارم. نمی‌دونم چرا تو ذهنم این میاد که این‌ها از خود کوه میاد و کوه نوردی کردن. کوه خودش، محیطش، شرایطش این رفتارها رو تو انسان تکون میده این حس‌ها بیدار میشن . کوه یه هیبتی داره یه حسی داره که تو کمتر جایی این حس‌ها رو تو خودم پیدا میکنم و برام خیلی با ارزشه. اون حس آرامش همراه با هیبت و استواری که کوه به آدم می‌ده فوق‌العاده است. حتا میشه صداشو شنید لمسش کرد بغلش کرد انگار آدمو صدا میزنه که بره سمتش در کل کوه خیلی محشره و کوه‌نوردها هم، امیدوارم هر جا هستن همیشه سر بلند و کوهنورد منش باشن.

یه چیز دیگه الان داشتم مطلبی رو می‌خوندم در مورد مجسمه میدون سر بند، (میدون کوهنورد)، این مجسمه تندیس امیر شاه قدمی هست که تو این لینک می‌تونین در موردش بخونین. این تندیس نماد کدوم بزرگ مرد هستش.10553_464

مرام داشتن خیلی مهمه آدم‌های با مرام هیچ وقت نمیبازن هیچ وقت. مرام کوهنوردی هم که مثال زدنیه.

یه عنوان مهربونانه مسخره

امروز یعنی دیروز تو مترو یه مامور مترو یه خانومی رو که داشت تو مترو وسایل می‌فروخت از مترو بیرون برد و وسایلاش رو پرت کرد زمین. من ندیدم و نمی‌دونم به چه کیفیتی بوده چیزی که شنیدم. اصلن هم حواسم نبود چون یه دختر خانوم دیگه‌ای هم با عجله اومد و وسایلش رو گذاشت رو بقل یه خانومی که روبروی من نشسته بودن. و یه خانوم دیگه که سر پا واستاده بود بهم گفت چی شده گفتم نمی‌دونم حتمن اونطرف دعوا شده که یکی دیگه برگشت گفت نه مامور مترو خانومی رو تو واگن دیگه‌ای از مترو انداخته بیرون.

خلاصه مترو که راه افتاد، دختر خانومه اومد وسایلش رو برداره که یکی از اون خانوم‌ها که وسایلش رو گرفته بود برگشت گفت تو حق نداری وسایلت رو بذاری بقل من و همتون پررو هستین میاین تو مترو جای ما رو اشغال می‌کنین جای شما تو مترو نیست . دختر خانومه گفت ببین مشکل ما اینه که سیر از گشنه خبر نداره تو سیری نمی‌فهمی من چی میگم و اون یکی هم گفت نه همه ما مثل هم هستیم منم مثل تو گشنه  هستم. یه خانومی برگشت آروم به اون کسی که معترض شده بود گفت حالا آروم باش چیزی نشده تمومش کن. ولی متاسفانه ایشون خیلی با صدای بلند داشت حرف میزد و کوتاه هم نمیومد.

منم برگشتم گفتم حالا مگه چی شده، تمومش کنین می‌خواستی قبول نکنی تو قبول کردی که نگر داشتی حالا چی میگی؟ گفت نه یهو اومد گذاشت بقل من، منو هل داد… گفتم خب نفهمیدی چی شده؟ بنده خدا هول کرده چرا اینجوری میکنی؟ خوب بود وسایلش رو پرت کنن بیرون؟ می‌خواسته وسایلش رو حفظ کنه از روی عمد شما رو هل ندادن. برگشت گفت نه حق ندارن تو مترو وسایل بفروشن اینجا جای تردد این‌ها نیست! گفتم چی میگی ما باید پشت هم وایسیم کی گفته شما حق داری اینجا باشی و ایشون نه؟ گفت نه مسافرم گفتم نه شما آدمی و ایشون هم و من هم و همه آدمیم. یه دختر دیگه بهم گفت ولش کن می‌دونی مشکل ما چیه، اینه که نمی‌خوایم بهم کمک کنیم .

حرف دختره به نظرم درست اومد نمی‌خوایم به هم کمک کنیم. اینقدر کثیف هستیم که یا بلدیم یه نفرو بندازیم وسط و بقیه بکشیم عقب – وقتی بخور بخوره همه میان سر سفره میشینن می‌خورن ولی وقته یه چیزی میشه که باید واسن همه میکشن عقب بزدل‌های آشغال و یا یکی دیگه رو مینندازن وسط و خودشون باز گم میشن – و یا همه با هم میکشیم عقب. حالا بازم می‌ریم توییت‌های مسخره مینویسیم و ریتوییت می‌کنیم جدی خنده داره. مثل این می‌مونه که یه جایی گند میزنیم جایی که باید وایسیم و باشیم نیستیم و چون نمي‌تونیم جمعش کنیم میریم از یه جای دیگه خوبی ها و مهربونی‌های مسخره می‌کنیم تا عذاب وجدان نگیریم. حال بهم زنه رسمن تهوع آوره.

حالا دولت و قانون‌ها و مسخره بازی یا درست بازی‌هاشون به کنار، چه جوریه که می‌تونیم تحمل کنیم کسی تحقیر شه؟ بابا مگه آدم نیستیم؟ چی هستیم؟ می‌تونم خودمو جای کسی بذارم که از مترو پرتم کنن بیرون و همه هم نگاه کنن فقط … بابا ملت بی وجدانی هستیم. یا دیگه اینقدر دیدیم که عادت کردیم … وای خدای بزرگ انسان بودن داره از بین میره … تهران اینجوریه والا تو تبریز که بودیم گشت ارشاد نمی‌تونست بیاد یه خانوم رو سوار ون کنه ببره چیزی که دیدم پسر‌ها جمع شدن و نذاشتن ولی تو تهران مردم بیخیالن ، نمی‌دونم دو سال پیش اینطور بود شاید الان اونجا هم عوض شده… اینقدر دیدن دیگه عادت کردن و یا میگن به ما چه، به قولی کلاه خودومون رو بگیریم که باد نبره . البته خوب همه به فکر سیر کردن شکم هم هستن دیگه باید نونی ببرن خونه برای خونوادشون حتمن فکر میکنن چرا خودمون رو تو دردسر بندازیم. یعنی این ها طوری کار کردن که مردم به فکرخودشون باشن فقط. در نظام مقدس جمهوری اسلامی.

 

آدم‌های غیر قابل اعتماد

دوم سوم دبیرستان بودم و یه درسی داشتیم به اسم مبانی کامپیوتر یا همچین چیزی رشته ام ریاضی- فیزیک بود و همچین درسی داشتیم. معلممون آقایی بود به نام X مثلن و از همون اول می‌دیدم که همش سعی داره خودش رو به ما بزنه و از جایگاه معلمی‌اش سو استفاده کنه، حالم ازش بهم می‌خورد.

یه بار خواست بیاد سمت من که من زودی پریدم رو صندلی کنار دستیم که خالی بود و همون لحظه فهمید که دور من رو باید خط بکشه. این گذشت تا چند جلسه بعد که حرف افتاد از نوشتن یه سری اسامی تو دفتر مخصوص معلم‌ها و برگشت گفت کی داوطلب میشه و بعضیها دستشون رو بلند کردن و برگشت گفت نه خانوم عصبانی کلاس باید بنویسه و گفت من برم بنویسم ، گفتم نه من نمی‌تونم دست خط من خوب نیست و دست آخر داد به یه کسی دیگه.

با بچه ها میشستیم حرف میزدیم همه میگفتن آره این یارو مشکل داره خیلی کثیفه و نگاهش هم کثیفه و من مطمئن میشدم که فقط من اینطور حس نمی‌کنم همه متفق‌القول هستیم که این یارو مشکل داره.

ادامه خواندن آدم‌های غیر قابل اعتماد

آمازون‌ها یا زنان جنگجو یا …

امروز تقریبن سخت مریض شدم و فقط دراز کشیده بودم و خب نمیشد که فقط درد و مریضی رو به خودم یاد آوردی کنم و مریض تر شم به همین خاطر کتابی رو دستم گرفتم و داشتم میخوندم که رسیدم سر کلمه آمازون و توضیحی که براش نوشته بود، علاقه مند شدم و سرچ کردم در موردش، خیلی برام جالب اومد اینجا هم می‌نویسم:

قدیم تر ها زن‌ها هم میجنگدین یعنی دخترها از بچه گی یاد میگرفتن بتونن از خودشون دفاع کنن و حتی تو سپاه یا لشکر کشورشون برن و با مردها و زن‌های دیگه بجنگن. مثلن عرب‌ها، کردها، سرخپوست‌ها و … سربازهای زن داشتن. بعضی قبیله‌ها هم بودن که فقط سرباز زن داشتند و هیچ مردی بینشون نبود و به جنگ با قبیله و کشورهای دیگه میرفتن حتا لشکر روبروشون مردها هم بودند و این زنها پیروز شدند. نمونه اینطور قبیله‌ها آمازون ها بودن گویا ایرانی بودن و تو قسمتی از ترکیه زندگی می‌کردن که اون موقع واسه ایران بوده.(در هر حال زنان آسیای صغیر بودن و شک به ایرانی بودنشون هم هست، بعضی جاها هم نوشته شده زنان لیبی یا یه جا دیگه نوشته اوکراینی بودن.)،  این زن‌های جنگجو که آمازون اسمشون بود و احتمالن بهشون آمازونی‌ها می‌گفتند نمی‌ذاشتن هیچ مردی بینشون باشه و برای بقای نسل با مرد‌هایی نزدیکی می‌کردن و اگه بچه دختر میشد نگرش میداشتن و بزرگش میکردن تا جنگجو شه و اگر نه که یا بچه پسر رو میکشتن و یا میفرستادنش به سمت مردی که بایستی پدرش میبوده دیگه.

خود کلمه آمازون دقیقن معلوم نیست از چه زبونی بوده بعضی ها معتقدن ریشه زبان ایرانی های اونموقع رو داره و به معنی زنان جنگجو هست و بعضی معتقدن که ریشه در زبان یونانی داره و به معنی فاقد پستان هستش. این فاقد پستان بودن از اینجا میاد که وقتی دخترها رو آموزش مي‌دادن برای جنگ، پستون سمت راستشون رو میسوزوندن و یا میبریدن تا بتونن راحت تیراندازی کنن و اینجوری دیگه … بعله. البته ممکنه افسانه باشه و یه عده گفتن از عکس‌هایی که در این مورد وجود داره می‌تونه واقعی هم باشه و افسانه نیست. من نمی‌دونم :))

آمازون‌ها

این هم لینک اون صفحاتی که ازشون استفاده کردم :

https://en.wikipedia.org/wiki/Amazons

http://www.almaany.com/fa/dict/ar-fa/%D8%A7%D9%85%D8%A7%D8%B2%D9%88%D9%86/

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Amazons.png

ا اینم الان یادم افتاد اضافه کنم، پس اونقدر ها هم به زن‌ها همیشه ظلم نمیشده و یا فقط عرب‌ها نبودن که دخترها رو میکشتن چون دختر بودن … دیگه تاریخ داره میگه دیگه زن‌ها بچه پسرشون رو میکشتن، کلن اوضاع درهم و برهم و بی عقلی تو هر دو جنس بوده :)) و بازم که میبینین ربطی به عرب یا عجم هم نداره آدم بی عقل بی عقله دیگه.

ولی در کل فهمیدم چقدر چیز میز هست که من نمی‌دونم.

قسمت باحال از یه کتاب باحال

نمی‌تونم از این تیکه کتاب بگذرم و بذارم ببینم کی یادم میوفته تا بنویسمش، تو کتاب «انسان‌ها، هیچ جا خانه نمی‌شود» اثر مت هیگ قسمت‌های قابل تامل زیادی داره ولی بعضی قسمتهاش طوریه که آدم مکث میکنه و میمونه . اینم نمونه‌اش :

“کشف کردم سگ‌ها دوست دارند این کار رو بکنند. آنها دوست دارند روی چمن بدوند وانمود کنند آزادند، و خطاب به هم فریاد بزنند: ما آزادیم، ما آزادیم، نگاه کن، نگاه کن، ببین چقدر آزادیم!. در واقع صحنه غم انگیزی بود. اما برای آنها و به خصوص برای نیوتن* مفید بود. توهمی جمعی بود که آنها تصمیم گرفته بودند قورت بدهند و با همه وجود تسلیمش شده بودند، بی هیچ حسرتی برای گذشته‌ای که خودشان گرگ بودند.

این نکته برجسته در مورد انسان‌ها بود – توانایی آنها برای شکل دادن مسیر موجودات دیگر، تغییر طبیعت ذاتی آنها.”

*نیوتن هم اسم سگ پروفسور اندرو هست.

آری اینچنین است.

 

بدو هر چند کندتر ولی بدو

فک کنم یه ماه پیش بود یا یه خورده اونورتر حالا زمانش مهم نیست، تو سالن سر دوییدن خیلی خسته شده بودم و دیگه نمی‌تونستم ادامه بدم و شروع کردم به راه رفتن، مربی بدو اومد کنار من همینجوری داشت درجا میزد میگفت بدو بدو، گفتم نمی‌تونم خیلی خستمه امروز واقعن نمی‌تونم دیگه، گفت باشه راه نرو فقط بدو آروم آروم هم شده بدو ولی راه نرو. خلاصه با من همراه شد و منو به دوییدن انداخت، فک می‌کردم قلبم وایمیسه دیگه ولی دوییدم تا تموم شد، وقتی استراحت داد بهمون، اومد پیش من گفت می‌دونی چرا گفتم بدو حتا اگه شده آروم؟ گفتم به خاطر اینکه عرق بدنم خشک نشه، گفت نه! به خاطر اینکه مغزت شرطی نشه که اگه بدنت خسته شد دیگه ندوویی و راه بری، بر عکس شرطی بشه که حتا اگه خسته شدی هم می‌تونی بدویی ولی آروم تر و بدنت آماده دوییدن میشه هر لحظه بدون استاپ تا زمان زیادی می‌تونی بدویی. خیلی خوشم اومد، بعد از اون هر وقت خسته هم میشدم همه حرکت‌ها رو انجام می‌دادم ولو کندتر ، با سرعت کمتر ولی انجام می‌دادم.

این دستورالعمل (؟) یا چه می‌دونم راهکار فقط تو ورزش کردن نیست به نظر من. تو خیلی جاها می‌تونیم ازش استفاده کنیم. البته نه باید از اینور افتاد و نه از اونور، ولی برای من که تو یه سری کارهام از این استفاده می‌کنم جواب می‌ده و خیلی راضی هستم.

بدو هر چند کندتر ولی بدو

بدو هر چند کندتر ولی بدو 😉

فانه بخند

بیام تو یه گروهی که بادوستان نشستیم یکی رو مسخره کنم و بقیه بخندن، چطور میشه؟ آهان مسخره کردن داریم تا مسخره کردن، تازه جنبه هم مهمه آدم باید با جنبه باشه، آدم نباید اعتراض کنه یا نمی‌دونم مخالفت کنه و بگه یعنی چی، حالا نمیگم بزنه تو دهنه کسی که حرف مسخره زده و توهین کرده نه اینکارو نکنه فقط اعتراض کنه. و بقیه بگن ا چرا اعتراض می کنی؟ ما فلانی رو هم مسخره کردیم خیلی با جنبه بود خیلی فان بود. حالا بیاین فرض کنیم نوع مسخره کردنش رو، به یکی برگردم بگم فلانی فرق مسواک و فرچه توالت رو تشخیص نمیده و به یکی دیگه یه جور دیگه مثلا لهجه اش رو به فان بگیرم و بخندیم. و هر دو حق هیچ گونه اعتراضی ندارن چون باید با جنبه باشن. و یا دومی هیچی نگفته پس اون یکی که بهش توهین شده باید خفه شه و سعی کنه با جنبه بشه و سعه صدر پیدا کنه احتمالا و احتمال خیلی قوی باید بخنده تازه. (این که طرز صحبت کردن فردی با یه زبون دیگه ای برای آدم خوش بیاد و بخنده احتمالا مشکلی نداره چون به نظر بامزه ممکنه بیاد ولی اگه توهین بشه مشکل داره و جای اعتراض)

حالا بماند چرا صدا و سیما گیر داده به لهجه و زبان‌های دیگه ای که تو ایران هست و جالبه اکثرن هر چی بدبخت بیچاره و فقیر و نفهم و گیج و خنگ و …. همه اینها رو میدن همونی که نمی‌تونه فارسی رو سلیس حرف بزنه و تو تهران نیست و از مردمان عزیز شهرهای دیگه ایرانه. و یا هر چی منشی خنگ هست یه زن اون نقش رو داره و یا افغانستانی‌هایی که فقط همیشه کارگرن تو فیلم های ایرانی یا زنهایی که همیشه دنبال شوهرن. یعنی این ها خیلی تو چشم هستن و چرا نمیبینیم و چرا ملت میوفتن به جون هم؟ کی برتره؟ تو ؟ یا تو ؟ یا من ؟ همه مون برابریم همه مون اگه فرصت های یکسانی داشته باشیم میتونیم خیلی زود به خیلی پیشرفت ها برسیم نه زن مطرحه نه مرد و نه زبان و نه ملیت و این چرت و پرت ها همه آدمیم همین. بماند که شاید خواسته و تواناییها فرق داشته باشه ولی این دلیل نمیشه به یکی امکانات و فرصت های بیشتری بدن.

وااااای به حال ما ها که اینقدر فکر نمی‌کنیم و اجازه می‌دیم که یه عده تصمیم بگیرن چی تو ذهن ما فرو کنن و واااای به حال ماها که اینقدر فکر نمی‌کنیم که مخالفت و اعتراض به توهین رو هم سرکوب می‌کنیم. و بدتر اینکه هنوز چند تیکه هستیم و همینجوری پیش بره یه پارچه نمیشیم

اینم بگم من هیچ مشکلی با هیچ زبون و قومیت و ملیتی ندارم.  همیشه می‌خوام همه رو برابر بدونم اگه بالاتر نوشتم در مورد زبون مردم و لهجه و فارسی و شهرستانی و افغانی فقط داشتم رویکرد صدا و سیما رو نشون می‌دام.