واینسا برو جلو

زود عادت می‌کنیم

که بچه‌هایی رو تو خیابون ببینیم که دارن کار می‌کنن، به جای اینکه تو مدرسه باشن یا پی بازی کردنشون،

که به بچه‌های بی سرپرست و بد سرپرست تجاوز بشه و از کنارش رد شیم،

که فقر فرهنگی و مادی هست و طبیعیه باید باشه انگار،

که ببینیم کسی رو به نا حق کتک بزنن یا بهش ظلم بکنن و ما چیزی نگیم،

که خیلی راحت جلو چشم ما ها زنان رو بگیرن ببرن چون موهاشون بیرون بوده احیانن

که از ترس سکوت کنیم،

که اگه عادت نکنیم نمی‌ذارن آب خوش از گلومون بره پایین،

که اگه قانونی به میل ما برنگشت فراموشش کنیم تا دوباره بحثش داغ شه

که ارزش های انسانی رو فدای ارزش های بازاری کنیم

که بهم خیانت کنیم، دروغ بگیم،

که زندگی نکنیم

ادامه خواندن تغییر از خودمون شروع میشه

خودم این روزها سر هر چیزی شروع می‌کنم به غر زدن مثلا امتحانها و … دیروز به رفیقم هی میگفتم غر نزن بعد پیش خودم گفتم چرا نزنه ؟ این تو ذهنم موند که مهمه که غر رو زد و آدم خودش باید بدونه تو چه شرایطی هست و چه طور باید بگه …

تو این لینک نوشته غر زدن یعنی آهسته سخن گفتن از سر خشم و اعتراض، ولی خوب ما که آهسته سخن نمی‌گیم 🙂 مثلا میایم تو توییتر ،تو فیس بوک، تو وبلاگامون غر می‌زنیم و … .و اتفاقن مهم هم هست. به نظرم آدم وقتی میبینه کاری از دستش بر نمیاد از شدت غیض غر می‌زنه و شاید هم اینقدر ادامه بده که به یکی دیگه برسه و اون شاید از دستش کاری بر بیاد. بعضی‌هام میگن بیاین فلان ساعت هممون با هم غر بزنیم دسته جمعی با فلان هشتگ … اینا بد نیست . صدای اعتراض نباید خاموش بشه، ولی اینکه من نسرین بتونم کاری انجام بدم و اون رو انجام ندم و فقط غر بزنم اون بده و جالب نیست ولی اگه از دستم کاری بر نیاد دلیل نمیشه خفه شم و بگم چرا نگم؟ اتفاقن به نظرم غر رو باید همیشه زد و وقتی غردون خالی شد نشست فکر کرد حالا باید چی کار کنم تا اوضاع حتی یه ذره بهتر شه؟ شاید باید حساس شد به اینکه پیش کی یا کجا می‌تونم غر بزنم یا نزنم ، اصلا موقعی پیش میاد که آدم بهتره برا خودش پرایوت و تو تنهایی این کارو بکنه یا پیش رفیقاش و یا موضوع طوری هست که بهتره پابلیک باشه. (غر زدن رو با انتقاد کردن یکی نمی‌دونم البته)

خلاصه طوری نکنیم که طوری شود که مردم ساکت شن .

دیگه وبلاگمه و دوست دارم توش غر بزنم :)))