قسمت بعدی داستانمون که میشه فصل ۶ یا واسه ساعت ۱:۵۶ صبح خیلی کوتاه بود و خواستم که زود ضبط و منتشرش کنم 🙂
آهنگ‌هایی که انتخاب کردم رو مثل همیشه دوست دارم و خیلی خوبن 🙂
آغازین: Love is a Beautiful Pain – Endless Tears
انتهایی: اسمش هست -Ay ışığında -Under the moonlight
خوب و مهربون باشیم 🙂
آفرین و صد آفرین به حضرت خودم. بالاخره شاخشو شکستم و نشستم ضبط کردم. این فاصله یه مقدار خیلی زیاد شد، آممم سفر و کار و … و از همه مهمتر حس و حال خوب برای ضبط پادکست باید پیش میمود 🙂
خب آهنگ‌هایی که انتخاب کردم رو جدی خیلی دوست دارم و سعی کردم معنیهاش به بخشهای متن بخوره، غیر از اولی که خب آهنگ آغازین پادکستم هست و دوسش دارم. بگم که از آهنگهای تو داستان استفاده نکردم.
Waylon Jennings – You Ask Me To
Ray Wylie Hubbard – Dust of the Chase
Chris Stapleton – Outlaw State Of Mind
و آهنگ آخر هم Hello, Is This Your House?
امیدوارم به همه مردم جهان خوش بگذره، خوش گذشتن از نوع خوبش یعنی اینطور نباشه که کسی با کشتن آدما خوش بگذرونه و منم بگم امیدوارم بیشتر خوش بگذره، نه نه نه منظورم خوش گذشتنهای خوب هست. خب خوب هم نسبی هست. زیاد کشش ندم این بحثو. خلاصه اینکه اگه ادمها با اذیت همدیگه خوش میگذرونن که بدبختیه بزرگیه و امیدوارم هیچکدوممون هیچکدوم از مردم جهان این رو خوشی ندونن.
امیدوارم آدمای مهربون و خوبی باشیم 🙂
There’s a problem in hotels which use RFID key cards. If you want to go out to buy something or get something to eat and … you have to take the key card from power slot, and after a minute power will go off. What do you supposed to do If you want to charge some batteries when you leave the room? We (me and my dear husband) tried three ways in some cases and all work :
1-Tell the trues to staff that you need to charge some batteries in your own room when you leave the room.
2-Ask front desk staff to give you another key card, cause you’ve lost it. Then leave one card in the power slot and keep another for locking, opening and etc.
3- Leave/Insert telephone card in the power slot. Both cards have RFID chip.
Easy peasy 🙂
A years ago our English teacher said :
improve your speaking and writing skills by
useusing it in public. For example If you are a blogger, write a post in English. And try tofixcorrect your mistakes every time. After a while you’ll see some improvement.
It looks great, but in the other hand there are negative and nosy people. Some days a go ago, I saw a tweet making fun of someone that wrote his biography in English. Probably he had some grammar mistakes. So are there any thing to laugh? The important issue question is, why do some people make fun of making fun of others or why are some people nosy? Nobody is perfect, and all of us try to get better. Believe me, our society is sick, if some thing something is wrong, why we don’t try to fix it instead of making a fun of it? I remember when I was tweeting in English 3 years a go ago some one someone said or tweeted “Are there any English speakers who follow you? so why are you tweeting in English?” Excuse me!!!! keep your noise out of my business.
I do like to learn and experience, certainly I will make mistakes in my way and never afraid or shamed ashamed to find them out. You can be the person who makes fun of others, talks behind of them behind them and keep your noise on their life or help them and yourself and moving to move forward. This is your life.
I strongly separated myself and my family stay away from negative and noisy people. And here it is, after a year I wrote and published my first post in English. I’ll try it again and again, because it helps me and like it. And I know nothing and nobody can bring me down.
🙂
کیه که اخبار روز رو مرور کنه و چیزی از هوش مصنوعی نبینه یا نشنفه؟ الان خیلی ها میگن من :))) نه جدی! غولهای تکنولوژی که سهله، سرویس‌هایی مثل ToDoList (نوه غول) هم از هوش مصنوعی برای اینکه تخمین بزنن فلان تسک رو چقدره می‌تونیم تموم کنیم استفاده میکنن. از این بارزتر اصلن، موبایلهای اسمارت.
چند وقت پیش خوندم که Deep Mind گوگل و دانشگاه آکسفورد با استفاده از هوش مصنوعی یه ربات ساختن که میتونه لب‌خوانی کنه و تو این مورد از انسانها سرتره. گوگل و یاهو از شبکه‌های عصبی برای اپلیکیشن ترجمه‌شون استفاده میکنن. و مثال دیگه اینکه گوگل از یادگیری ماشین برای پیشنهاد آهنگ تو play list استفاده می‌کنه و مثالای دیگه. خوندن خبرهای اینجوری باعث شد که بخوام در موردش تو وب‌سایتم یه پست بنویسم 🙂
ادامه خواندن کاربردهای شبکه‌های عصبی، یادگیری ماشین و هوش مصنوعی
یه توییتی امروز زدم با این مفهوم که وقتی کسی تو نت بهمون میگه من این رو فقط به تو گفتم، داره سعی می‌کنه ما رو وادار کنه که قبول کنیم یه چیز با ارزشی رو داده به ما. و این میتونه حقه باشه. نظرتون چیه یه مثال بزنم یا یه سناریو رو با هم بریم؟ 🙂 رفتیم که بریم
برای اسم شخصیت‌هام :
A : هکر بد یا حتی هکر هم نیست یه آدم بد
B : آدم نا آگاه
C : اسم فیک A
رو در نظر میگیرم تا هیچ جنسیتی وسط نباشه.
ادامه خواندن آدمها فقط آدمن همین : یه سناریو کوچیک از مهندسی اجتماعی
خب من خیلی خوب سرچ می کنم و معمولن هم به جوابم می‌رسم و جدی می‌بالم به خودم. اگه هنوز کسی تو ایران پدر و مادر سرچ نشده من خودمو انتخاب می‌کنم. :)) از تعریف کردن خودم که بگذرم، بریم ببینیم چی می‌خوام بگم..
اگه قرار باشه دنبال چیزی بگردیم که تو اینترنت میتونه باشه، چیکار می‌کنیم؟ خب از طریق موتورهای جستجو شروع به سرچ می‌کنیم. غولهایی مثل گوگل، بینگ،داک‌داک و … برای همین جستجو کردن تو اینترنت هستن. خیلی ها میدونن و اتفاقن هم درسته که گوگل حریم شخصی رو ندید می‌گیره ولی باز هم ازش استفاده ميکنن! چرا؟ یه دلیلش اینه که بیشتر مردم دارن از گوگل استفاده ميکنن و چه دوسش داشته باشیم و چه نه، گوگل قدرتمنده و داره همینجوری پیشرفت ميکنه و کلی اطلاعات رو داره ذخیره می‌کنه. حالا بگذریم از این قسمت.
قسمت مهمش اینه که در حقیقت گوگل برای خودش دیتابیس بزرگی داره و قسمتی از این دیتابیس تو دسترس عموم هست. برمیگرده به کاربر که میتونه ازش استفاده کنه یا نه. از اونجاییکه یه دیتابیسه با استفاده از یه سری operator ها می‌تونیم کوئری بزنیم بهش و نتیجه رو بگیریم. به این میگن گوگل هکینگ . و به دستورات یا کدهایی که ازشون استفاده می‌کنیم هم میگن گوگل دورک (GoogleDork) که من اینجا بهشون میگن دستور یا کد یا کوئری. و با کمکش می‌تونیم نتیجه‌های جالبی رو از جستجوی گوگل بگیریم.