چرا می‌خوایم چیزهای بامزه رو گاز بگیریم؟ چرا دوست داریم گاز بگیریم؟

پیامم چندین بار از من خواسته در این مورد تو اینترنت بچرخم و دلیلش رو پیدا کنم. دلیل این رو که چرا ما علاقه داریم آدم‌هایی که دوستشون داریم یا نوزادان و در کل چیزهای بامزه رو گاز بگیریم. خب پیام جونم این هم نتیجه سرچ‌های من که تو وب‌سایتم می‌نویسمش. چون ممکنه سوال یکی دیگه هم باشه، یا نه اصلن! من دوست دارم بنویسمش چون برای خودم جالبه 🙂

اول از همه باید بگم فکر نمی‌کنم که همه آدم‌ها دلیل گاز گرفتنشون فقط این باشه که عاشق طرف مقابلشون هستن، یا بچه‌ای ور دیدن که مي‌خوان گاز گازیش کنن. طبق سرچ‌هایی که داشتم باید بگم آدم‌هایی هستن که فقط دوست دارن یه چیز نرم مثل بازوی یه نفر که البته قابل اعتماد هستش رو گاز بگیرن. قابل اعتماد از این بابت که ناراحت نشن که یکی بازوشون رو گاز گرفته. خب این از این. پس شد بعضیا علاقه دارن گاز بگیرن چیزی رو، نه از روی عشق و علاقه و بامزگی! بلکه از روی نیاز به گاز گرفتن.

چرا می‌خوایم چیزهای بامزه رو گاز بگیریم؟ چرا دوست داریم گاز بگیریم؟

خیلی خب حالا بریم سراغ چراییش:  تا اونجایی که فهمیدم گاز گرفتن نه در حالت جنگ و دفاع، بلکه در حالت دوستانه، به عنوان یک رفتار اجتماعی بین پستاندارها مشترک هستش. میمون‌ها، سگ‌ها، گربه‌ها هم از گاز گرفتن برای نشون دادن علاقه و یا نگاهداری از بچه‌هاشون استفاده می‌کنن. آدم‌هایی که از سگ‌ها و گربه‌ها به عنوان حیوان خونگی استفاده می‌کنن، حتما براشون پیش اومده که اون حیون دستش رو گاز بگیره و این توجه و محبت رو نشون می‌ده.

جای دیگه خوندم که گاز گرفتن تو سیر تکاملی ما انسان‌ها هم بوده. مثال شفاف در این مورد نوزاد انسان هست. نوزاد انسان هم برای مکیدن شیر از پستون مامانش آرواره‌هاش رو مثل حالت گاز گرفتن میکنه و چیزی شبیه گاز گرفتن میشه.

یه جایی هم خوندم که این علاقه به گاز گرفتن در اثر همپوشانیه فیزیولوژیکی هستش. یعنی چی؟ خب خودمم دقیق نمي‌دونم :))) اما حداقل چیزی که متوجه شدم این هست که بعضی چیزها مثل بوییدن نوزاد تازه متولد شده و تو دست داشتن یه غذایی که استحقاقش رو داریم یه ناحیه بخصوصی از مغز رو فعال می‌‌کنه (این نتیجه یه آزمایش بوده). یعنی مغز تو مواجه با یه چیز بامزه مثل نوزاد و یه پاداش خوب پاسخ‌های موازدی مي‌ده. احتمالن هم همین نوع همپوشانی می‌تونه برای گاز گرفتن‌های دوستانه هم جواب باشه.

اینم هست که ما آدم‌ها خیلی جاها پاسخ‌های برعکس‌ به احساساتمون می‌دیم. مثلن اونقدر خوشحالیم که گریه می‌کنیم! اونقدر عصبی و ناراحتیم که می‌خندیم! یعنی همون همپوشانی فیزیولوژیک میشه؟ هومم میتونه. می‌خوام بگم آدم‌ها برای خلاص شدن از دست یه سری احساساتشون جواب‌های برعکس‌مي‌دن. یعنی مغز این پاسخ ‌ها رو می‌ده! به همین خاطر هم مي‌تونه باشه که وقتی یه نوزاد دوست داشتنی رو ميبینیم از شدت احساس دوست داشتن و بامزه بودنش مثل آدم عکس زیر حتا ممکنه گریه کنیم یا تو موردهای دیگه می‌خوایم بخورمیش، قورتش بدیم یا گاز گازیش کنیم. در کل اینکه طبیعیه 🙂

چرا می‌خوایم چیزهای بامزه رو گاز بگیریم؟ چرا دوست داریم گاز بگیریم؟

جواب کاملی نیست یا هست؟ هرچی کاچی بعض هیچی :)))

هاان یه چیزی رو هم تو حین انتشار این پست یاد گرفتم. بذارین بهتون بگم :)) عکس‌ها دوتاشون هم gif هستن. اولش این عکس‌ها play نمی‌شدن تو خود پست و راجع بهش سرچ کردم و فهمیدم که باید عکس  رو به اندازه اصلی‌اش اینجا بذاریم. یعنی تو قسمت Edit عکس، اندازه رو “Full Size” انتخاب کنم. 🙂 چقدر که من خوبم همین.