دیروز به انتخاب من فیلم Goodbye Christopher Robin رو دیدیم.چرا به انتخاب من اشاره کردم؟ چون من و پیامم کار جالبی می‌کنیم اونم اینکه انتخاب فیلم نوبتی هست 🙂 اینجوری فیلم از ژانرهای مختلف می بینیم و لذتشم بیشتره. حالا برگردیم به چیزی که می‌خوام بگم. اول اینکه دیدن این فیلم رو بشدت و بشدت توصیه می‌کنم.
ادامه پست یه جورایی اسپویل فیلمه، پس انتخاب با خودتون میخواین بخونین میخواین نخونین:
فیلم خداخافظ کریستوفر رابین، یه بیوگرافی هستش. دیدن فیلم با علم بر بیوگرافی بودنش، عذابش رو بیشتر میکنه، شاید اونهایی که فیلم رو دیدن بگن عذاب؟؟ خب به نظر من عذاب داشت. تاثیر رفتار و تصمیمهای والدین بر بچه که از هیچ کسی پوشیده نیست، ولی گاهی اینکه ببینی چطور تصمیمهای اشتباه پدر و مادر، زندگی بچه رو تا این قدر میتونن تحت تاثیر قرار بدن، ناراحت کننده هست.
موضوع چیز دیگه‌ای هست: فیلم بر اساس واقعیتی بود که ۱۰۰ سال پیش اتفاق افتاده، پدری کتابی بر اساس شخصیت پسرش و عروسک‌هایی که داره می‌نویسه و کتاب شدیدا محبوب میشه، در ادامه هم بر اساس همون محبوبت بچه هم مشهور میشه. تا اینجا مشکل خاصی نیست. موضوع اصلی این هست که داستان‌ها و زندگی پسرک یک جنبه کاملا شخصی برای اون داره و با شهرتش این جنبه شخصی زندگی از بین میره و تبدیل به یک شکنجه و عذاب میشه.
اما اون موقع رسانه جمعی در حد کتاب و روزنامه بود. از طرفی انتشار مطلب یا عکس تو روزنامه و کتاب برای همه مقدور نبود. و باید حتما شرایط خاصی پیش میومد تا شما در جامعه مشهور بشید. الان ما شبکه‌های اجتماعی رو داریم و اکانتهای اینستاگرام و فیسبوک و چه و چه که هر کسی می‌تونه صاحبش باشه و کلی خواننده و یا دنبال کننده داشته باشه و به اصلاح یک شبه ره صد ساله رو بره.
اگر به شبکه‌های اجتماعی مخصوصا اینستاگرام سر بزنید می‌تونید کلی کریستوفر رابین پیدا کنید، کودکانی که هیچ اطلاعی از شهرت و حریم خصوصی ندارن و پدر و مادر اونها عملا دارن به حریم اونها تجاوز می‌کنند.
بچه‌ای بدنیا میاد، قبل از اینکه بتونه مامان بابا بگه، کلی آدم در مورد زندگیش می‌دونن! و قدم به قدمِ پدر و مادرش از همه چیز اطلاع دارن. نمی‌دونم این مامان باباها یه بار از خودشون نمی‌پرسن که آیا این بچه بعدن وقتی بزرگ شد از این کار راضی خواهد بود یا نه؟ آیا بچه بعدن ممکن نیست بگه چرا عکس‌های من و اتاق و زندگیمو گذاشتین تو اینترنت؟ آیا احتمال نداره بچه بعدن بگه چرا از من مدل ساختین یا تو تبلیغات استفاده کردین؟ یا بگه چرا تو مدرسه‌مون خیلی ها چیزهای زیادی در مورد من می‌دونن؟
اینها مسیر زندگی بچه رو عوض میکنه! خوب یا بد؟ نسبیه، ولی بنظرم بچه حق داره در مورد این چیزها خودش تصمیم بگیره. یعنی باید به سنی برسه که راه و چاه و تمییز بده. تازه والدین باید بهترینها رو برای بچه بخوان! بهترین برای بچه البته، نه بهترین برای خودشون.