عنوان رو باید با لحن خاصی بخونین، مثلن دارین میگین اینهمه دون دون گفتن این بود؟ خب از عنوان که بگذریم چه خوش ساخت بود و دست کارگردان و عوامل جدن درد نکنه. بازی‌ها! واو بازی‌ها عالی بود. اما داستان! داستان رو اگه کتاب رو خونده باشین، حالا چه فارسی چه انگلیسی چه زبون دیگه ای، می‌بینین و خب البته خود کارگردان هم گفته که اقتباسه، آره می‌بینین که بعضی وقتها داستان رو به طور دیگه‌ای جلو برده. من به شخصه داستانی که تو کتاب روایت شده بود رو بیشتر پسندیدم. فیلم فینچر تلماسه بیشتر به کتاب پایبند بود، فقط اینقدر بد ساخته بودن که آدم میگه چیکار کنم که یادم بره صحنه‌های فیلم.
خطر اسپویل فیلم، فرار کنیییییییییین
ببینین شخصیت جسیکا تو کتاب یه بنی‌جسریتی محکم و مقاوم و استوار بود، اینجا تو فیلم ما چندان محکم ندیدیمش. یعنی جسیکای کتاب آره نگران و مضطرب می‌شد ولی اینطوری نشون نمی‌داد. یا شخصیت گرنی اونطور که باید بهش پرداخته نشد. بعد چانی، پل همه‌ش تو رویا چانی رو می‌دید!! تو کتاب اینطور نبود یعنی آینده رو می‌دید اتفاق‌های گذشته و آینده و … ولی اینجا تو هر رویای پل، بدون استثنا چانی بود، داره داستان رو عاشقانه میبره جلو انگار. یه سری ظرافت کاری‌هایی تو کتاب بود که تو فیلم نبود و برای آدم عجیب می‌میومد. خب چرا لرد بارون وقتی میخواست نزدیک دوک لتو لخت و سست و گیج بشه باید شیلدش رو اکتیو کنه؟ هوم؟ تو کتاب اینطور نبود، شیلد این مردک پست همین بارون از قبل روشن بوده. از این ریزه‌کاری‌های ظریف یه چندتایی هست. یا تو کتاب یه ضیافت شامی برگزار شد که خیلی هم مهم بود. حالا کارگردان تصمیم گرفته اینطور بسازه و خب من ببیننده چندان خوشم نیومد. اهمیت «آب» تو کتاب خیلی زیاد بود اینجا اونقدرا بهش نپرداختن. همون تف انداختن روی میز، تو اون صحنه کنار دستی من تو سینما خندید، (چند نفری خندیدن که کنار دستی من هم یکیشون بود) این یعنی کتاب رو نخونده بود یا فیلم نتونسته بود اهمیت آب رو بین فرمن‌ها نشون بده.
ما دو تا فیلم دون رو اول تو سینما imax دیدیم و بعدش تو خونه، من برای بار دوم که مي‌دیدمش حوصله‌ام سر رفته بود. خنده شدید. هر چند پیام هم از دیدن دوباره‌اش چندان لذت نبرد. بعد این فیلم رو میان مقایسه می‌کنن با ارباب حلقه‌ها! فقط از این نظر که هر دو رو از کتاب‌های خیلی مهمی ساختن می‌تونیم اشتراک بگیریم، و البته خوش ساخت بودنش. ما تو ارباب حلقه‌ها همه شخصیت‌ها رو خوب شناختیم، بدون اینکه کتاب رو بخونیم. اما تو فیلم دون اونهایی که کتاب رو نخونن از بقیه شخصیت‌ها هیچ چیزی نمی‌فهمن. کل فیلم حول پل می‌چرخه، آره پل مهمه، اما بقیه هم نقش مهمی دارن که انگار نه انگار. مثلا از حقیقت‌گو‌ها -Master of Assassins- چی فهمیدن اونهایی که کتاب رو نخوندن؟ از لیت چی؟ از دکتر یون چی، اون مهر روی پیشونی و چه و چه؟ ارزشی که این آدم‌ها دارن ؟یه ساز چی بود دست گرنی عزیزمون ندادن؟ :)))) زندان امپراطور اونطور که باید هولناک نبود. یا مثلا فیلم ارباب حلقه‌ها رو هر بار می‌بینیم لذت می‌بریم انگار بار اوله مي‌بینیم، اما دون برای بار دوم دیدنش برای من و پیامم لذت‌بخش نبود. بازم می‌گم فیلم عاااااااااااااااالی ساخته شده بود، صحنه‌ها و بازی‌‌هااااا عااااااااااالی بودن، شخصیت پردازی ولی ضعیف بود.
در هر حال خیلی خوشحالم که به پیشنهاد پیام کتاب دون رو خوندم و بعد فیلمش رو دیدیم. مرسی پیام جانم :****
فیلم می‌تونه صبر کنه تا شما اول کتاب رو بخونین و بعد فیلم رو ببینین،البته اگه تا الان ندیدنیش. اگه اول فیلم رو ببینین و بعد کتاب رو بخونین، همه‌ش تصویرهای فیلم رو تو کتاب می‌بینین و اجازه نمی‌دید که نویسنده کاری که می‌خواسته با ذهن خواننده بکنه رو به سرانجام برسونه. این نظر منه 🙂
چقدر هم از این ندیدن تریلر فیلم راضی هستم. هیجان دیدن فیلم رو بالاتر برده. تو این چند هفته اخیر هم چند تا فیلم دیدیم که سر فرصت باید در مورد یکی دوتاش بنویسم. مثل فیلم آخر بندیکت، یا آخرین دوئل، ونوم2 و چندتا فیلم دیگه.
روی سخن آخرم با کنار دستیم تو سینما باشه که البته من رو نمیشناسه و فارسی هم بلد نیست احتمالا و اصلا محاله اینجا رو ببینه در هر حال من باید بنویسم: حالا به تف انداختن خندیدی، باشه! پسر چرا به تاپتر‌ها هم می‌خندیدی؟ به جت‌ها هم خندیدی!! اینها کجاشون خنده‌دار بود؟
ببینم قسمت دوم فیلم تلماسه چطور میشه.
فرندلی جسچر