دسته: جامعه

داشتم یه پادکست گوش می‌دادم راجع به کوه‌ها و کوه‌نوردی و اینها که چیز قشنگی شنیدم. رفتم راجع بهش سرچ کردم، خوندم و با خودم گفتم باید د رموردش بنویسم و اینجوری شد که دارم این پست رو می‌نویسم.

بین مرز افغانستان و پاکستان یه رشته کوه هست به اسم هندوکش، با طول تقریبی 800 کیلومتر. اسم دومین قله بلند این رشته کوه، که میشه بلندترین قله تو افغانستان، نه‌شاخ یا نوشاخ یا نوشک هست. این قله 7492 متر بالاتر از سطح دریاست. بلندترین قله این رشته کوه هم اسمش تیراجیمر هست که تو خاک پاکستانه. چرا اول اسم دومین قله بلند رو گفتم؟ چون داستان در مورد نوشک هست.

قله نوشک رو اولین بار سال 1960 یه گروه کوه‌نوردی ژاپنی فتح کردند. بخاطر گروه تروریستی طالبان این کوه برای ۳۰ سال یه جوری ممنوع‌الورود شده بود. بعد سال 2009 افغان‌ها -مردهای افغان- به این قله صعود می‌کنند تا می‌رسه به 2018 که حنیفه یوسفی که میشه اولین زن افغان که به قله نوشاخ صعود کرده. حنیفه اون موقع 24 سالش بود.

حنیفه مثل خیلی‌ دخترها و زن‌های افغان باور داشته که نمی‌تونه درس بخونه و ورزش کنه، با اینحال تو سن 24 سالگی به بلندترین قله کشورشون صعود می‌کنه.

هر چی از کثیف بودن دولت مردها و زن‌ها بگم، حق مطلب ادا نمیشه. بی‌شرف، اشغال،بی‌وجدان، کثیف و … هم دیگه پاسخگو نیستن. سیاستمداران منفعت خودشون و گروه خاصی رو به هر چیزی ترجیح میدن و این وسط مردم فقط بازیچه تئاترشون هستند. یه زمان فکر میکردم استثنا وجود داره بینشون، ولی دیگه هیچ. البته همه اینها نظرات منه، و قرار نیست حتما محترم و درست باشه، حس‌ام نسبت به همه اهالی سیاست و قدرت همینه.

اگر منفعتی تو نجات مردم افغانستان از دست کثافتها، همون طالبان بود تا الان حرکتی میکردن. البته که حرکت زدن و یه عده‌شون دارن لجن طالبان رو میخورن و میگن به‌به چقدر خوبه.

الان فقط همین تو ذهنمه که برای هیچ دولت و سازمانی مهم نیست مردم ایران دارن میمیرن از بیماری‌‌ای که میتونست با وارد شدن واکسن و واکسینه کردن به موقع اینقدر قربانی نگیره. برای هیچ دولت و سازمانی مهم نیست مردم افغانستان، زنان و دخترانشون بخصوص دارن تو بدترین شرایط برای زندگی کردن دست و پا میزنن، آواره شدن، بی‌پناه شدن. برای هیچ دولت و سازمانی مهم نیست که بچه‌ها رو دارن میکشن، تازه بهشون اسلحه هم میفروشن. البته از همه اینها به موقع برای تئاتر خودشون استفاده میکنن، همون منفعت و زمان.

پریروز با دوستان بودیم، از تعداد زیاد افغانستانی‌ها میگفتن که داره بیشتر میشه، عصبانی شدم که میگی چیکار کنن بمونن اونجا بمیرن؟ بحث بالا گرفت که خب بمونن بجنگند… گفتم فکر کردی میتونستن ؟ میگه آره. دیگه بحث نکردم ولش کردم. فقط گفتم طالبان خونه به خونه دنبال دختر ۱۲ ساله و زن بیوه برای سربازهاشونه، میفهمی یعنی چی؟ بمونن بجنگن؟؟ بقیه دولت‌ها باید برن کمک، نه اینکه بشینن و تماشا کنن.

امیدوارم حتا برای منفعت خودشون هم که شده، طالبان رو سرنگون کنن.

اصلن و ابدن عنوان بهتری پیدا نکردم، آخه «جملات در زبانهای مختلف» چیه؟ فعلا با همین میریم جلو تا ببینم شاید موقع نوشتن این پست، چیز دیگه ای به ذهنم رسید و عنوان رو تغییر دادم.

خب دیروز من رفته بودم آرایشگاهی که قبلن نرفته بودم. گفتم وقت دارید برای شستن و سشوار مو، بهم گفتن پنج دقیقه منتظر باشید تا همکارمون کاری که دستش هست رو تموم کنه بیاد خدمت شما.

زلزله و سیل که تقصیر ماست چون بالاخره گناه و فساد و حجاب و اینها.

بی‌آبی و بی‌برقی هم که تقصیر ماست به جای اینکه با چراغ نفتی شبمون رو روز کنیم و بیشتر کتاب بخونیم، فقط از برق استفاده می‌کنیم برای ماین کردن و اینها.

آب زمین و گاومیش‌ها رو ما مردم میریم می‌بندیم تا برای خودمون سد درست کنیم برای پول پارتی.

آلودگی هوا هم تقصیر ماست به جای خریدن ماشین درست و حسابی مثل تسلا و لامبورگینی و اینها، میریم راه به راه آشغالی مثل پراید و اینها رو میخریم تازه اونم دیگه نمی‌تونیم بخریم. بماند که همین ماشین تقی به توقی میخوره میترکه در حالیکه وامش مونده و خودمون توشیم. بماند که کارخونه ها و شهرسازی‌ها و از بین بردن جنگل‌ها و اینها همشون تقصیر ماست، خودتون بگردید دلیلش رو پیدا میکنین.

واکسن دیر رسیدن و نخریدن و نزدنش تا الان هم تقصیر ماست، نمیدونم دلیلش رو ولی مطمئنم تقصیر ماست، شاید چون پفیوزیم.

مرگ و میر هم تقصیر خودمونه اینو دیگه نگم.

ثیانط هم تصویب شد اونم تقصیر ماست چون حجم اینترنت زیاد و اینستاگرام و فیسبوک و اینها رو که میبینیم همش راه به راه حامله میشیم، حتی مردها هم کم کم حامله میشن دیگه مهم نیست بارداری ویژگی کدوم جنسه. رای دادن چیزی شبیه استفاده از کاندوم یا قرض ضد بارداری‌ای چیزی بود انگار، اگر رای میدادیم دیگه با دیدن اینستاگرام و حجم بیشتر اینترنت حامله نمی‌شدیم. اصلا اینطوری خوبه بیشتر کتاب میخونیم از کتاب خوندن حامله میشیم، به‌به.