فیلم – برگه 3 – واینسا برو جلو

سریال The boys

اسم سریال The boys در حالیکه تو گروه کم کمش 3 تا زن هست. میشه گفت «بویز» یعنی رفقا؟ خب چرا گرلز به معنا رفقا نیست؟ مسخره است بنظرم، عنوان بهتری می‌تونست داشته باشه. من بودم اسمش رو می‌ذاشتم… هومممم الان چیزی به ذهنم نمي‌رسه ولی د بویز نمي‌ذاشتم. باید در مورد عنوان پیشنهادی خودم فکر کنم. حالا سوای عنوانش، چه سریال خوبی بود و ما تازه فصل دوم رو تموم کردیم و منتظریم فصل سومش بیاد تا ببینیم این رفقا بالاخره چه می‌کنن.

سریال The boys به موضوع سوپر هیروها و سوپر ویلن‌ها از دید دیگه‌ای نگاه کرده که اتفاقن خیلی هم دور نیست. اگه واقعا یه روزی سوپر قهرمان‌ها به شکلی که تو فیلم‌هایی مثل همین سریال یا سری مارول و دی‌سی می‌بینیم وجود داشتن، مارکتینگ خیلی پررنگ بود در موردشون، منفعت طلبی و قدرت و سود و زیان چه‌‌ها که نمی‌‌کرد. واقعا یه جورایی واقع‌بینانه است. هر چند ما تو مارول و دی‌سی هم این موضوع قدرت‌ طلبی و سواستفاده رو داریم اما تو این سریال امروزی‌تره.

ادامه خواندن

کچ‌فریز

یعنی چی؟ خب این چطور catchphrase تو یه فیلم! دیگه کمک یا اشاره همون هینت نداره، اگه فیلم «فری گای» رو دیده بودید تا الان باید می‌فهمیدید :)))) چقدر خوب بود این فیلم چقدر آخه! غش کردیم از خنده و چه ایده‌های خوبی تو فیلم پیاده کرده بود.

MCU جونمون هم که شده پاپ کالچر، مثل استار وارز، همه جا هست! « وات د شت» خنده شدید. خلاصه وقت باز کنین و این فیلم باحال رو حتما ببینین دلتون نمیاد نبیندش.

تایکا وایتیتی، کارگردان ثور: رگناروک و صدای کرگ، رو هم دیدیم و کیف کردیم :)) چقدر خوب بود این فیلم آخه :)))

فرندلی جسچر

اوه مای آیز

فیلم Dune واسه سال 1984 رو دیدیم. ما این کار رو کردیم، شما نکنین.

واکاندا فور اور چادویک

داشتیم ?…What If قسمت 6‌ام رو مي‌دیدیم. چه داستان‌هایی آدم کیف می‌کنه، وجودش پر از هیجان میشه، واقعن دست مریزاد مارول استودیوز عزیزم، واقعن دست مریزاد.

صدای چادویک عزیزمون دوباره شنیدیم و غصه‌ا‌مون شد. چقدر حس عجیبی داشت، انگار خودش رو داریم می‌بینیم، انگار هست هنوز… صدای چادویک تو قسمت دوم هم بود که نقش استار‌لرد رو داشت. اما اینجا بلک‌پنتر بود، خودش بود، صدای خودش بود… 🙁

چقدر این داستان خوب بود، چیزهایی که واچر مي‌گفت راجع به هیرو‌ها عالی بود و واقعنم همینه. ولی در هر حال با اینکه داستان عالی بود ولی من ناراحت شدم از اینکه تونی استارک و تیچالای عزیز اونطوری شدن.

جدن خوش‌بحال خودمون که طرفدار مارول‌یم، واقعا قابل افتخاره. هر چند بعضی وقتها از طرفداری می‌گذره و به مرز دیوانگی می‌رسه و اونم لذت‌بخشه 🙂 مثل وقتی که آدم می‌خواد ۵ سال از عمرش رو بده و Avengers Endgame رو دوباره برای بار اول تو سینما با همون طرفدارهای دیوونه ببینه.

واکاندا فور اور چادویک بوزمن عزیزمون، مرسی برای فیلم‌ها و صدات که هنوز باهامونه… :****** و مرسی مارول استودیوز عزیزم که اینقدر خوبین.

یاد استن‌‌لی عزیزمون هم گرامی، همش منتظرم که تو وات‌ایف هم ببینیمش… میدیدمش تو فیلم‌ها یه دیالوگ کوتاه میگفت و ما دیونه میشدیم، چرا تا الان تو …What If ندیدیمش؟ همین پریروز سری اسپایدرمن رو ،که دوباره شروع کرده بودیم، تموم کردیم که برای قسمت No way home آماده آماده باشیم، تو هر قسمتی که استن‌لی بود، میگفتم ا ا ا استن‌لی‌ استن‌لی، آدم دوباره ذوق میکنه با دیدنش… واقعن خیلی کم لطفی میشه اگه کلا تو وات‌ایف نبینیم استن‌لی عزیزمون رو.

به پیشواز Dune می‌رویم

خب خب چیزی به اکران فیلم Dune نمونده. تو این فاصله گفتم که برم پیشوازش دیگه، علارغم اینکه پست پوریا ناظمی در مورد ترجمه کتاب دون رو خونده بودم، گفتم دیگه چاره چیه؟ هوم؟ نشستم همون فارسیش رو خوندم. چونکه نثر انگلیسیش برای من راحت نبود و گفتم کاچی بعض هیچی.

خلاصه دیشب کتاب رو تموم کردم. و همین چند لحظه پیش هم پیامم فیلم دون رو که سال 1984 ساختن رو دانلود کرد و اینم امشب یا فردا شب می‌بینیم که دیگه آماده دیدن فیلم دون بشیم. البته من خیلی وقته که تریلرها را نمی‌بینم و به پیام هم گفتم چیزی از فیلم تلماسه نشونم نده. با اینحال کتابش رو خوندم و فیلم قبلی رو هم امشب می‌بینم :)))

عجب داستانی و چه شخصیت‌هایی خلق کرده جناب هربرت، چقدر هم راجع به شرق مطالعه داشته، یعنی رفرنس‌ها! اوه رفرنس‌ها. کاش اونقدر انگلیسی‌ام خوب بود ،یا بشه، که ترجمه نشد‌ه‌اش رو بخونم، حالا دور نیست اینم.

من متاسفانه می‌دونستم که کدوم بازیگر نقش «پل» رو بازی میکنه و موقع خوندن کتاب همش اون چهره جلوی چشمم بود ولی بقیه شخصیت‌ها رو خودم بر اساس کتاب یه چیز‌هایی تو ذهنم ساخته بودم و با اونها جلو می‌بردم کتاب رو، کاش در مورد «پل» هم همینطور می‌شد.

اوه اینم بگم که از کانال تلگرام حسین شهرابی هم توضیح‌‌هایی که ایشون در مورد ترجمه کتاب داده رو هم خوندم. دیگه اینکه رمان تلماسه کجاش علمی-تخیلی بود؟ :)) نوشتن علمی-تخیلی نرم بود، این اصطلاح‌ها چیه آخه؟ :)) رمان تخیلی بود، یعنی از دید من تو دسته‌بندی رمان‌های فانتزی قرار می‌گیره. اگرم خیلی اصرار دارید که نخیرم علمی-تخیلی نرم بود،‌ باید بگیم اونوقت خیلیییییییییییییییی نرم بود.

بی‌ربط به «تلماسه‌» است، ولی با ربط به کتابه پس بگم :)) کتاب «بچه‌های عجیب و غریب یتیم‌خانه‌ی پِرگِرین» رو هم همین دو روز پیش شروع کردم و اینم از اون کتاب‌های خوندنیه. پریشب تو تخت ‌خواب خوندنش رو شروع کردم و بعد گفتم نکنه من رو هم دارن می‌بینن، سرمو بردم زیر لحاف و پاهامم جمع کردم :)) بعد بستمش گفتم کتاب شب خوندنی‌ای نیست.

چهارشنبه‌های با مارول

چهارشنبه‌ها در تسخیر مارول. بله دیگه قسمت سوم ؟…What If رو دیدیم. اوه که چه داستانی رقم زد، چه قدر خوب بود. یه لحظه خشکمون زد و بعد دیگه میگفتیم آره دیگه الان ال میشه و میشد… عالی بود عااالی.

شنفتن صدا‌های آشنا هم لذتش رو بیشتر و بیشتر می‌کنه، کاش میشد همه‌شون جای خودشون حرف می‌زدن. تنها ایرادی که به این مجموعه می‌تونم بگیرم اینه که خیلی زمانش کمه. پسورد مامور کولسن هم که خدا بود :))

هر قسمتش بیشتر آدم رو جذب می‌‌کنه. دم همه عوامل مارول استودیوز گرم :********

راستی ۳۰ سالگی لینوکس هم مبارک 😉

سال‌‌های دور از تریلر

یه چند وقتی هست که تریلر فیلم‌ رو نمی‌بینم. البته به کسی توصیه نمی کنم، من دوست داشتم دیگه نبینم تریلرها رو و بجاش مستقیم برم تو سینما یا تو خونه بشینیم فیلم رو ببینیم.

در عوض پیامم همچنان تریلرها رو می‌بینه و تحلیل تریلرها رو هم، منم اینطوری بودم‌ها، اما دیگه نیستم. چند تا از فیلم‌های محبوبم تریلرهای خیلی خوبی داشتن، مثل «بلک ویدو» این به طور مشخص یادمه چون خیلی منتظرش بودم و تریلرش عالی بود، روز اول و سانس اول رفتیم فیلم رو دیدیم و… چی بگم آخه؟ می‌تونست عالی باشه، ولی نبود! عالی چیه، حتی خیلی خوب هم نبود بنظرمون. در هر حال چندتا دلیل دیگه و صد البته همین تریلر‌های متغایر با فیلم‌ها باعث شده که تریلرها رو دیگه نبینم و بدون پیش‌فرض خاصی شروع کنم فیلم رو ببینم.

ادامه خواندن