سال‌‌های دور از تریلر

یه چند وقتی هست که تریلر فیلم‌ رو نمی‌بینم. البته به کسی توصیه نمی کنم، من دوست داشتم دیگه نبینم تریلرها رو و بجاش مستقیم برم تو سینما یا تو خونه بشینیم فیلم رو ببینیم.

در عوض پیامم همچنان تریلرها رو می‌بینه و تحلیل تریلرها رو هم، منم اینطوری بودم‌ها، اما دیگه نیستم. چند تا از فیلم‌های محبوبم تریلرهای خیلی خوبی داشتن، مثل «بلک ویدو» این به طور مشخص یادمه چون خیلی منتظرش بودم و تریلرش عالی بود، روز اول و سانس اول رفتیم فیلم رو دیدیم و… چی بگم آخه؟ می‌تونست عالی باشه، ولی نبود! عالی چیه، حتی خیلی خوب هم نبود بنظرمون. در هر حال چندتا دلیل دیگه و صد البته همین تریلر‌های متغایر با فیلم‌ها باعث شده که تریلرها رو دیگه نبینم و بدون پیش‌فرض خاصی شروع کنم فیلم رو ببینم.

من در مورد کتاب خوندن هم همینم، مقدمه نمی‌خونم! شده که جلد پشت کتاب رو بخونم، اما مقدمه نه. کتاب رو که تموم کردم شاید برگردم مقدمه رو هم بخونم.

امروز هم تریلر Spider-Man: No Way Home اومده و من ندیدم هنوز و مقاومت می‌کنم و نمي‌بینم. در عوض دو سه شب دیگه شروع می‌کنیم اسپایدر‌من‌ها رو می‌بینیم که آماده شیم بریم برای «Spider-Man: No Way Home» که از صبح پیام میگه نسرین همه جا حرف تریلر فیلم جدید اسپایدرمنه :))

بعضی وقتها خوبه که آدم پیش‌ذهنی از چیزی نداشته باشه، بنظرم لذتش بیشتره. البته بعضی وقتها. بعضی وقتها هم بهتره که آدم پیش‌ذهن داشته باشه تا اوضاع رو کنترل کنه. دیگه نسبیه دیگه.

در مورد فیلم و کتاب من فعلن دوست دارم بی‌‌تریلر و مقدمه مستقیم برم تو دلشون.