مسئول محترم همایش X (منظور نمیخام نام ببرم), واقعن چی فکر میکنین پیش خودتون؟ هزینه از 250 هزار به 175 میرسه با تخفیف 30 درصد, بعدش یه سری سایتها الکی میزنن که اگه از سایت ما ثبت نام کنین میشه 150 تومن, بعد تخفیف 60% میدین و هزینه میشه 100 تومن .بعد سخنراناتون رو طی یک شب سریعن عوض میکنین چون پول همایش جور نشده و نتونستین سخنرانی رو که از خارج قرار بوده بیاد رو بیارین یا هر دلیل دیگه ای, همه اینا یه طرف میاین طرح تخفیف 80% میزنین برای افرادی که درخواست ترجمه 10 صفحه فلان کتاب رو میدن. در صورتی که اصلن نیازی به اون ترجمه نبوده و لینک رو همه میتونن به همه بدن. این چه جور همایش برگزار کردن هستش؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
نه واقعن الان خوشحالین دارین همایش برگزار میکنین, منو باش که پیش خودم میگم این تخفیف حقم نیست . یه لحظه با خودتونم فکر نمیکنین دارین مردم رو بازی میدین؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
واقعن یه لحظه به حال و روز افرادی که با 250 یا 175 ثبت نام کردن فکر نمیکنین که خیلی راحت سخنران عوض میکنین؟ ای بابا به قول دوستمون هر لحظه ممکنه به منم زنگ بزنن بگن یه مقاله بفرست و بیا سخنران شو.
همایش X هم منظورم UX تهران هستش.
دارم چیارو به کیا میگم.
این یه چشم انداز کوچیک از شروع ثبت نام تا مهلت آخر همایش تجربه کاربری تهران هستش. جالبه. کلن ما ایرانیا خوشحالیم. بیخودیم . احترام سرمون نمیشه و همچنین شخصیت افراد برامون مثل یه تیله بازی میمونه .
نسرین جان اینجا ایرانه. و همچین اتفاقی برای بار اول نیست که میفته و بار آخر هم نخواهد بود.
همیشه ما چوب برنامه ریزی اشتباه رو خوردیم و میخوریم.
متاسفانه متاسفانه متاسفانه. جمع کنیم بریم
برگزاری همایش تبدیل شده به یک تجارت سود آور ، و به یک سری شرکت هستند که کارشون همینه. منظورم این نیستم که کارشون اینه که سفارش مثلا برگزاری همایش میگیرن یا اسپانسر می شن. نه خودشون در هر زمینه ای همایش های تخصصی می ذارن! چهار نفرم دعوت می کنن معمولا هم خارجی بعدم می گن که اینها نوابغ هستند و همه دنیا می شناستشون ولی اگر بری تحقیق کنی سابقشون در بیاری می بینی که کاملا یه عده عادم معمولی هستند که اینجا خودمون بهرشو فراون داریم
من به چه خودم دیدم که برگزار کننده همایش در همایش خودش کارمنداش هی ازش تشکر و قدردانی کردند که چقدر زحمت کشیده ، چقدر فداکاری کرده که این همایش برگزار شده!! آخرش هم خودشون به خودشون دکترای افتخاری دادن. یعنی یک وضعیتی بود من نمی دونستم باید بخندم ، گریه کنم یا به شعور خودم شک کنم!
به شعور جمعی باید شک کرد ، این جمع هست که داره این حرکتها را پشتیبانی میکنه. ماها یادمون رفته نقاد باشیم .