اینکه ترس ایجاد بشه که هوش مصنوعی می‌خواد جای ما رو بگیره، زیاد منطقی بنظر نمیاد! بذارید راحت بهتون بگم اینکه فکر کنین هوش مصنوعی جای مثلا نسرین و پیام و شما رو میگیره، البته که خیلی باحاله، ولی به عمر ما ها نمی‌رسه. هر چند بستگی به سرعت تکنولوژی و پیدا کردن راهی برای کپی کردن مغز بشر داره. مثل سریال آلترد کربن. در هر حال، امیدوارم یه ۵۰۰ سالی عمر کنیم و آینده رو ببیینیم. البته اون موقع برای خودمون هم دیگه آینده نیست و حال حاضره. اوکی برگردیم سر پست‌مون.
خلاصه این عمری که داریم رو صرف ترس از ریپلیس شدن با ای‌آی نذارید، والا نمی‌ارزه. یا اگر ترسش تا استخون‌تون نفوذ کرده، خب برید یاد بگیرید که چطور باید از هوش مصنوعی استفاده کنین. نکته مهم اینجاست: هوش مصنوعی جای شما رو نمی‌گیره، اما کسی که بلده با هوش مصنوعی کار کنه امکانش زیاده که جای شما رو بگیره. خب پس فرصت رو غنیمت بشماریم و بریم ببینیم چطوری می‌تونیم هوش مصنوعی رو تو کار، شغل و اینها بیاریم و باهاش کار کنیم.
برید فرصت‌های شغلی تو کشورهای مختلف رو جستجو کنین و ببینین برای مثلا برنامه‌نویس یا devops چه چیزهایی must to know، should have experience، better know و اینهاست. اونوقت می‌فهمید که چند چندید. من هرازگاهی اینکار رو می‌کنم ببینم چند چندم.
عنوان پست هم میگه آت طبیعته، یه ضرب‌المثل ترکی است به معنی بنداز در طبیعت. یعنی ولش کن و مغز و ذهن‌ت رو درگیرش نکن. دیگه خودتون می‌دونین. اما تلاش و نظم رو جدی بگیرید. مسواک هم فراموش نشه.
پایان‌بندی انداخته شده در وب‌سایت
این قسمت رو یه چند ساعت بعد انتشار اضافه کردم: ببینین منظورم از جای شما یعنی شغل شماست. و اگر نه هنوز خیلی راه داریم تا اینکه هوش مصنوعی واقعا جای انسان رو بگیره. منظور من تو این پست «جای شغل رو گرفتن» است. که این بنظر من خیلی راه داره. اگر از کوپایلوت استفاده کنین می‌بینین که کمک خوبی است ولی هیچ وقت به تنهایی کافی نیست و شما همیشه باید کدها رو بخونین و چک کنین و اصلاح کنین و اینها. در حد همون استک‌اورفلو شاید یه خورده بهتر از اون باشه الان. خیلییییییییی راه هست تا جای شغل ما رو بگیره، به همین خاطر می‌گم ولش کنین این ترس الکی رو و برید یاد بگیریم چطوری باید از هوش مصنوعی تو کارمون استفاده کنیم.