نویسنده: nastale

اگر نمی‌دونین دارم در مورد کدوم لوکی حرف می‌زنم… انتظار داشتین در ادامه بگم از این پست بازدید نکنین؟ یا همین الان اینجا رو ترک کنین؟ یا لیوان آب تو دست‌تون رو بزنین بشکنین و برید لوکی رو ببینین؟ نوچ، جواب من به شما دو کلمه است: واقعن که.

حالا اگه لوکی عزیز دلم رو می‌شناسین و سریال رو دنبال می‌کنین، اینجا جا داره دست همه بروبچ باحال MCU رو به گرمی و از صمیم قلب فشار بدیم که اینقدر خوبن، خب اول از همه درود خدایگان ادین بر شما که سریال رو دنبال می‌کنین، و دوم اینکه … دوم نداره همون اول بود.

چه غیر قابل پیش‌بینی؟ :)) نکته همینجاست، می‌خواستم به این خصیصه لوکی برسم. لوکی به شدت غیر قابل پیش‌بینیه! یعنی همین سه قسمتی که دیدیم، با توجه به اخلاق و اکشن‌ها و توانایی و استعدادهایی که لوکی داره اصلا نباید یک ذره از سریال رو باور کنیم :)) یعنی لذت ببرید‌ها، ما که یقه خودمونو پاره می‌کنیم موقع دیدن فیلم، اما سعی نکنین آخر فیلم رو حدس بزنین، رودست میخورین چه رو دستی… من همین الان خودم یک طور‌هایی فیلم رو حدس زدم، که این چیزی که می‌بینیم رو زیاد باور نکنیم :)) یعنی خودم دارم حرف خودمو نقض می‌کنم، هومم. اوکی اصلاح کنم: تو پیش‌بینی‌هاتون از فیلم اینو در نظر بگیرین که این چیزهایی که داریم می‌بینیم واقعی نیست. یادتون که هست سیلوی خوابش برد؟ پس وقتی بیدار شد احتمال داره کجا بیدار شده باشه؟ کی بیدار بود جلوتر؟ آ باریکلا 😉 می‌بینین که وضعیت رو، لوکی چندین قدم جلوتره.

به امید ترکوندن اون سه تا تایم کیپرز‌ به دست لوکی. جا داره دست مریزادی بگیم به تام با این بازی‌ فوق‌العاده‌ای که از خودش نشون می‌ده، تام دوست داریییییم :* لوکی فقط و فقط خودت جذاب فقط خودت.

خب خب حالا که اینجام و دارم مي‌نویسم این پست باحال رو، بذارید موزیک‌‌های فوق‌العاده‌ای که تو این سریال شنیدیم رو هم اینجا لیست کنم.

موزیک‌هایی که من و پیام خیلی گوش کردیم تو این سه هفته از فصل ۱ لوکی – قسمت ۱ تا ۳ :

Bonnie Tyler – Holding Out For A Hero

Hayley Kiyoko – Demons

BONNIE GUITAR Dark Moon

والا یادم نیست این چندمین بارمونه که ارباب حلقه‌ها رو شروع کردیم و داریم میبینیم. آدم ازش سیر نمیشه آخه. هر چی میبینی بیشتر خوشت میاد، چیزهای بیشتری میبینی و بیشتر لذت میبری. چی نوشته جی. آر. آر. تالکین و چی ساخته پیتر جکسون. دست مریزاد به همشون.

تو بعضی فیلم‌ها، یه صحنه‌هایی هست که احساسات رو گیر میندازه یا باید خفه‌اش کنی یا بریزی بیرون. من کسی هستم که نشون میدمش اگه هیجان‌زده بشم، گریه‌ام بگیره، وحشت کنم، بترسم، بخندم، حرصم بگیره و … هر چی باشه من نشون میدم. یه صحنه ای آدم رو ممکنه به گریه بندازه، و وقتی فیلم رو برای بار دوم ببینی، اون احساسات همونقدر برانگیخته نمیشه که بار اول، یعنی ناراحت میشی اما گریه نمیکنی!‌ ولی خب همیشه اینطور نیست.

من هر وقت ارباب حلقه‌ها رو میبینم، اونجایی که برومیر داره نفس‌های آخرش رو میکشه، شمشیرش رو میذاره رو سینه‌اش و با پادشاهش بیعت میکنه، من همین الان بغضم گرفت، آره اون صحنه من بدون استثنا گریه می‌کنم. انگار بار اوله دارم میبینم و بشدت ناراحت میشم و عجیب اینکه منم با آراگورن بیعت میکنم. نمیدونم با این دفعه چند بار شده که من با آراگورن بیعت کردم. البته من چندجای فیلم هست که باهاش بیعت می‌کنم، بعضی جاها هم پا میشم وایمیسم به افتخارش. ممکنه خنده‌ دار جلوه بده، من خودم خندم میگیره اما این جاست دقیقن همینجاست که باید گفت چه میکنی با ما تو ارباب حلقه‌ها.

بوس به همه دست‌اندرکاران این فیلم :*************