دارم کار میکنم و همزمان موزیک گوش می‌دم- پلی‌لیست رسید به یکی از آهنگ‌های گری مور … طوری ناله گیتار رو در میاره که روح آدم پرواز میکنه! همه چیز تکنیک نیست آقای جو ستریانی! نه اینکه کار حضرت ساتریانی رو کم ببینم یا خوشم نیاد، فقط شاید همه چی تکنیک نیست و البته نیست، مهمه البته.
حالا، من اوایل فکر می‌کردم که سه‌تار هستش که میتونه احساس نوازنده‌ش رو به حد اعلا برسونه، اما وقتی گری‌مور رو گوش میکنم می‌بینیم که این نوازنده است نه سازش! اوه یاد داستان «سه تار» ال احمد افتادم – ربطی به گری مور نداره این داستان، گفتم سه تار یادش افتادم. در هر حال لذت بردم از موزیکی که داشتم گوش می‌دادم و خواستم بنویسم بعنوان ادای احترام به این گیتاریست عزیز و بزرگ.
مرسی گری مور عزیز مرسی مرسی مرسی …
اول و آخر این پست فقط خودت حضرت گری مور